گردشگری بیابانی

انگیزه سفر به عنوان یک عامل بسیار مهم در رفتار گردشگران جهت انتخاب مقصد در نظر گرفته می شود. امروزه  اکثر مردم با واقعیت کویر و گردشگری بیابانی آشنا شده و خوب میدانند که کویر علاوه بر ارزش های اکوسیستمی دارای پتانسیل های بالایی برای رشد و توسعه اکوتوریسم می باشد.

بیابان ها با تعریف زمین های توسعه نیافته (پیشرفت نکرده) با کمترین تأثیر و تخریب انسان شناخته می شود. در گردشگری بیابانی ممکن است بعضی به دلیل کمبود منابع، فرار از زندگی شهری، تعامل با محیط زیست، و… آن را دنبال کنند و یا رویای سفر بر کوهان شتر را در سر می‌پرورانند و یا قصد تحقیق در مورد خاک، موجودات زنده و آب و هوای نواحی بیابانی را دارند.با این تفاسیر بیابان ها می توانند پاسخگوی بخش عمدهای از نیازهای تفریحی و روحی گردشگران و بیابان گردان باشند.

بیابان ها در اولین نگاه طبیعتی خشک و خشن و ذاتی شکننده و ناپایدار دارند ولی در نهان خود زیبایی ها و جاذبه های منحصربه فرد و بکری دارد که متاسفانه بسیاری از آن نامعلوم و ناشناخته مانده است. این در حالی است که وسعت کویرهای ایران و ویژگی‌های آن، کشورمان را به یکی از معروف‌ترین مناطق خشک جهان تبدیل کرده است.

این شکل از گردشگری بیابانی فعالیتهای  تحقیقاتی و فراغتی انسان را عمدتاً در طبیعت امکانپذیر میسازد و موجب  پیوند بیشتر انسان با طبیعت و افزایش و قدردانی عمیقتر آنان از طبیعت میشود که در نهایت حس حفاظت و حراست از محیطهای طبیعی را در آنان برمیانگیزد و تقویت میکند.

امروزه پدیده گردشگری و اکوتوریسم از لحاظ در آمدزایی بسیار سودمند بوده است.جذب گردشگر به منظور بازدید از مکان های دیدنی و آثار ملی و باستانی به سرمایه گذاری بسیاری در زمینه آماده سازی مکـانهـای مـورد بازدیـد، احـداث جاده های مطلوب قابل دسترسی، هتلهای چندستاره، وسایل نقلیه مناسب و نظایر اینها نیازمند است، اما در این میـان از بین انواع مختلف گردشگری، اکوتوریسم و جذب گردشگرانی که بـه منظـور دیـدن منـاظر طبیعـی بـه منطقـه مـسافرت می کنند، با کمترین سرمایه گذاری نسبت به سایر انواع گردشگری میسر میگردد و نسبت به سرمایه گذاری که می شود تأثیر بسزایی در اقتصاد آن منطقه دارد.

گردشگری بیابانی  بویژه برای بسیاری از ساکنان کشورهای اروپایی که فاقد مناطق بکر و دست نخورده طبیعی از جمله بیابان ها هستند، به یکی از زمینه های گردشگری پر جاذبه تبدیل شده است. سیمای منحصر بفرد بیابان ها که در بسیاری از مناطق شکل گرفته به تل ماسه های روان است، زندگی جانوری و گیاهی آن، آرامش و افق دید بی نظیر آن، شدت شرایط سخت اقلیمی و تفاوت های درجه حرارت شب و روز  و… همواره بیابان را به یکی از جاذبه های بی بدیل طبیعی و فرهنگی تبدیل نموده و گردشگران را مشتاق به بازدید از بیابان و تجربه کردن شرایط بیابانی نموده است.

حدود یک چهارم مساحت کشور عزیزمان را کویر و بیابان تشکیل می دهد و گردشگران کویردوست و علاقه مند به بیابان و صحرا، معمولا در فصل های پاییز و زمستان عازم این مناطق می شوند. در ماه های سرد سال، گرچه از گرمای سوزان تابستانی کویرها خبری نیست، اما باید مراقب شب های سرد کویر باشیم.

از فعالیتهای ممکن در نواحی بیابانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

حمام آفتاب، آفتاب درمانی، ماسه درمانی، پیاده روی در بیابان و کویر، دوچرخه سواری در بیابان، موتورسواری با موتورهای چرخ پهن، آفرود، رالی بیابان، اسکی روی تپه های ماسه ای، قایقرانی بادی در بیبان، شترسواری، بازدید از پرورشگاه های شتر، پرواز با گلایدر یا پاراگلایدر، بازدید کویر و بیابان با بالن، بازدید از چشم اندازهای کویری و بیابانی، دیدار از قنات، دیدار از آب انبارها، رصد ستارگان، بازدید جانوران کویری و بیابان در شب، دیدار از درختان دیرزیست، مشاهده پرندگان آبزی ، استفاده از رستوران های محلی، خرید صنایع دستی، خرید از بازارچه های محلی، دیدار از بناهای تاریخی و زیارتی، دیدار از جلوه های همزیستی انسان با طبیعت، شکار (با مجوز)، روستاگردی، کوه نوردی و… .

ایران دارای کویرها و نواحی بیابانی متعددی می باشد که از مهمترین آنان کویر لوت ، کویر مرنجاب، کویر ریگ جن، کویر مصر، کویر شهداد، ریگ سوخته (تل گندم بریان) و… می باشند.

از نکات قابل توجه در گردشگری بیابانی اینکه در صورت بررسی نشدن تمهیدات لازم با توجه به شرایط گوناگون اجتماعی – اقتصادی و نیز بوم شناسی این مناطق و تعیین ظرفیت پذیرش تمامی منابع موجود جهت بهترین و بهینه ترین بهره وری می بایست انتظار تخریب این اکو سیستم های کویری و بیابانی را داشت.

چنانچه شما عزیزان علاقه مند به مطالعه بیشتر در مورد انواع مختلف گردشگری و تأثیرات آنها هستید می توانید به سایت iliasystem.co مراجعه نموده و مقالات گردشگری را از آنجا تهیه نمایید.